W zdobnictwie dzwonów należy pamiętać o charakterystyce ich budowy. Płaskorzeźbą wielkoformatową najlepiej jest zapełnić najbardziej pionowe powierzchnie płaszcza, w celu uniknięcia nienaturalnie wyglądających zakrzywień, natomiast powierzchnie przeznaczone pod ornamentykę nie są aż tak ograniczone. Należy jednocześnie pamiętać, że istnieje cienka granica między bogatym zdobieniem a przeładowaniem dzwonu treścią. W związku z tym proponuję zachować całą esencję zdobień i treści na dzwonie, a to, co nie jest konieczne, ograniczyć.
Wielkość płaskorzeźb również ma swoje znaczenie – inaczej należy traktować portret, a inaczej przedstawienie sylwety. Nie wszędzie można umieścić dany ornament, np. biorąc pod uwagę obszar kryzy, należy przystosować ornament do konieczności wygięcia go pod odpowiednim kątem, aby spasował się z powierzchnią. Korona posiada również pewne ograniczenia natury technicznej – zdobienia nie powinny od niej zbytnio odstawać, aby nie tworzyć problemu przy mocowaniu dzwonu do zawieszenia. Musi ona również mieć odpowiednią grubość, w celu zapewnienia należytej wytrzymałości.
Rodzaj płaskorzeźby należy też dostosować do rozmiaru dzwonu – przy mniejszych dzwonach ornamentyka nie będzie tak samo szczegółowa jak na dzwonach kilkusetkilowych ze względu na skalę wykonania.
Ponieważ dzwon po zawieszeniu będzie dostępny tylko dla nielicznych, można wykonać kopie zdobień umożliwiające oglądanie piękna ornamentyki większemu gronu odbiorców. Tego typu pamiątki można zaprezentować np. w gablocie.
